Normal zamanda bile hayatlarında pek çok şey yolunda gitmezken, zaten yeterince zorlanıyorken.. Ah, bir de salgın…
Okullar tatil oldu, tabi haklı olarak özel eğitim kurumları da.. Peki şimdi bu özel gereksinimli çocuklarımız ve onların aileleri ne durumdalar? Bazı çocuklarımızı evlerde odalarda uzun süre tutmak zor iken, böyle bir süreçte onlar nasıl baş ediyor? Ve acaba bu süreci onlar için kolaylaştırabilmek adına neler yapmalıyız?
Her şeyden önce anne babalar kardeşler komşular olarak SABIRLI, ANLAYIŞLI VE SAKİN olacağız. Vakit tam da birlik beraberlik destek vakti. Lütfen hakkını verelim..
Biliyorsunuz bütün çocuklara nasıl ki biz yetişkinler rol model oluyoruz işte bu gereksinimleri farklı olan çocuklarımıza da biz rol model olacağız. İnanın çocuklar bizden daha güçlü. Hani herkes bilir ya 3 yaşındaki bir çocuk ile 50 yaşındaki bir yetişkinin kolu kırılsa iyileşme hızı farklı olacak ve çocuk yetişkini açık ara farkla geçecektir. Çocuklar ruhsal yaralanmalarını da yine böyle bizden daha hızlı hallediyorlar. O yüzden biz süreci ne kadar normalleştirir ve sakin kılarsak; çocukta öyle sakinleşip normalleştirecektir.
Kıymetli yetişkinler, aileler lütfen beni anlamaz, dinlemez demeyin. İletişime en açık anını yakala ve onu bu süreçte anlayabildiği ve yaşına uygun düzeyde anlat.. Anlat ki o da bu dünyanın başına ne geldi anlasın.
Öncelikle beynimiz rutini sever. Sizin özel çocuklarınızda rutinleri sever. Bilirsiniz pek çok çocuğumuz değişikliğe tepki gösterir. Evde günlük bir rutin oluşturun. Bu rutinde; ders, etkinlik, serbest oyun, molalar, kitap okuma, mutfak işleri olursa harikalar yaratabilirsiniz..
Her insan bu dünya da bir yer kaplamak ister, fark edilmek ister, bilinmek, görülmek ister.. O yüzden ona yaşına uygun ev iş sorumlulukları ver.. Örneğin, çorapları eşlemek.. Bak bunu yaparak; renk, eşleme, ince motor, uzun kısa gibi bir sürü beceri çalıştın. En önemlisi de onun bu evde bir sorumluluğu olduğunu hissettirip, dünya da ki yerini sağlamlaştırdın. Çorap örnekti lütfen bunları çeşitlendirin, pek çok sayfa site var ve hepimizin elinde telefon.. İnanıyorum daha güzellerini bile bulursunuz siz
Bağışıklığı zayıf olduğu için tedirgin olan aileler var biliyorum. Yapılacak şey; çocuğunuzu takip eden, tanıyan doktoru aramak ve önerilerine uymak en sağlıklısı.
Eğitimler diyorsunuz değil mi? Ne olacak eğitim? Çok haklısınız. Siz evde mümkün mertebe devam etmeye çalışacaksınız ama öğretmeninden rica da bulunun. Öğretmenini bir 5 dakika bile ekranda görmesi sesini duyması belleğini harekete geçirecektir. Bu 5 dakika belki 10 olur belki 20.. Eminim kıymetli eğitimciler buna zaten çoktan gönüllüdür..
Sakinlik, rutin, derslerin evde yapabildiğimiz en iyi şekliyle devamı bizi bu süreçten en az zarar ile kurtaracaktır.
Sağlıklı günlerde buluşmak dileğiyle..
Okullar tatil oldu, tabi haklı olarak özel eğitim kurumları da.. Peki şimdi bu özel gereksinimli çocuklarımız ve onların aileleri ne durumdalar? Bazı çocuklarımızı evlerde odalarda uzun süre tutmak zor iken, böyle bir süreçte onlar nasıl baş ediyor? Ve acaba bu süreci onlar için kolaylaştırabilmek adına neler yapmalıyız?
Her şeyden önce anne babalar kardeşler komşular olarak SABIRLI, ANLAYIŞLI VE SAKİN olacağız. Vakit tam da birlik beraberlik destek vakti. Lütfen hakkını verelim..
Biliyorsunuz bütün çocuklara nasıl ki biz yetişkinler rol model oluyoruz işte bu gereksinimleri farklı olan çocuklarımıza da biz rol model olacağız. İnanın çocuklar bizden daha güçlü. Hani herkes bilir ya 3 yaşındaki bir çocuk ile 50 yaşındaki bir yetişkinin kolu kırılsa iyileşme hızı farklı olacak ve çocuk yetişkini açık ara farkla geçecektir. Çocuklar ruhsal yaralanmalarını da yine böyle bizden daha hızlı hallediyorlar. O yüzden biz süreci ne kadar normalleştirir ve sakin kılarsak; çocukta öyle sakinleşip normalleştirecektir.
Kıymetli yetişkinler, aileler lütfen beni anlamaz, dinlemez demeyin. İletişime en açık anını yakala ve onu bu süreçte anlayabildiği ve yaşına uygun düzeyde anlat.. Anlat ki o da bu dünyanın başına ne geldi anlasın.
Öncelikle beynimiz rutini sever. Sizin özel çocuklarınızda rutinleri sever. Bilirsiniz pek çok çocuğumuz değişikliğe tepki gösterir. Evde günlük bir rutin oluşturun. Bu rutinde; ders, etkinlik, serbest oyun, molalar, kitap okuma, mutfak işleri olursa harikalar yaratabilirsiniz..
Her insan bu dünya da bir yer kaplamak ister, fark edilmek ister, bilinmek, görülmek ister.. O yüzden ona yaşına uygun ev iş sorumlulukları ver.. Örneğin, çorapları eşlemek.. Bak bunu yaparak; renk, eşleme, ince motor, uzun kısa gibi bir sürü beceri çalıştın. En önemlisi de onun bu evde bir sorumluluğu olduğunu hissettirip, dünya da ki yerini sağlamlaştırdın. Çorap örnekti lütfen bunları çeşitlendirin, pek çok sayfa site var ve hepimizin elinde telefon.. İnanıyorum daha güzellerini bile bulursunuz siz
Bağışıklığı zayıf olduğu için tedirgin olan aileler var biliyorum. Yapılacak şey; çocuğunuzu takip eden, tanıyan doktoru aramak ve önerilerine uymak en sağlıklısı.
Eğitimler diyorsunuz değil mi? Ne olacak eğitim? Çok haklısınız. Siz evde mümkün mertebe devam etmeye çalışacaksınız ama öğretmeninden rica da bulunun. Öğretmenini bir 5 dakika bile ekranda görmesi sesini duyması belleğini harekete geçirecektir. Bu 5 dakika belki 10 olur belki 20.. Eminim kıymetli eğitimciler buna zaten çoktan gönüllüdür..
Sakinlik, rutin, derslerin evde yapabildiğimiz en iyi şekliyle devamı bizi bu süreçten en az zarar ile kurtaracaktır.
Sağlıklı günlerde buluşmak dileğiyle..
